Wyścig z czasem, którego wciąż jest zbyt mało...

Czas. Dla jednych jest go ciągle mało. Doba wciąż jest zbyt krótka, minut za mało. Inni mają go zbyt dużo, z nudów zachowują się irracjonalnie. Czy możemy zyskać panowanie nad czasem? Możemy.
Wystarczy akceptacja, że czas minie tak, czy inaczej.


Typowa rodzina XXI wieku. Tata w pracy, mama została po godzinach. Dziecko z nudów surfuje w sieci do nocy. Presja czasu dotyka całą rodzinę. Nie marnuje się ani minuty, bo przecież nawet w wolny dzień jest mnóstwo do zrobienia. Dziecko wzrasta w poczuciu, że chwila, w której nie wytworzyło niczego jest chwilą straconą. Odczuwa wyrzuty sumienia, że traci cenny czas. Dlatego ciągle jest w ruchu. A dni, miesiące, lata uciekają nieubłaganie. I czas nigdy nie cofa się w tył. Dziecko wzrastające w poczuciu ciągłej presji, wpada w pułapkę czasu. Czuje się zobowiązane do wypełnienia określonych ról społecznych, więc dorasta, zakłąda rodzinę, kupuje samochód, zaczyna karierę. A po wielu latach orientuje się, że to nie były jego cele. To była presja otoczenia i czasu, w którym dziecko wzrastało od samego początku. A wtedy to już rzeczywiście jest za późno.. bo rodzina, dom, kredyt, kariera.. bo minęło mnóstwo czasu.

Presja upływającego czasu jest dzisiaj poważnym zagrożeniem. Z czasem przegrywa rodzina, więzi, przyjaźnie i dobre stosunki z ludźmi. Zaczyna się pogoń za sukcesem, choćby kosztowała więcej niż przynosiła zysku. Czy jesteśmy zupełnie bezradni? Nie.

Człowiek XXI wieku wcale nie jest inny człowiek wieku XX. Tak, zmieniły się realia, warunki i zasady. Ale to człowiek jest temu winien. Wir pracy, wieczna gonitwa sprawia, że nie starcza czasu na rodzinny obiad albo spacer. A wtedy najłatwiejszym wytłumaczeniem jest stwierdzenie - takie mamy czasy! Nie, nie takie czasy mamy, tylko takie wartości wyznajemy, tylko w takie pułapki wpadamy. Na własne życzenie.

Pamiętajmy. Praca jest ważna. Bardzo ważna. Ale w domu czeka na nas ktoś od tej pracy ważniejszy. Nie pozwólmy, żeby przegrał walkę o Twój czas. Bo on i tak minie.